dinsdag 5 juni 2012

Granfondo Cannondale Mont Ventoux Beaumes de Venise

Je verzint het niet, zo'n naam. Nou, die van Sportcommunication dus wel. Maar ongeacht de naam stonden er afgelopen zaterdag 4 DBA-ers goedgemutst en hoopvol gestemd aan de start van voormelde cyclo. Naast uw blogger waren dat Rini, Carlo en Cor. Voor hen alle drie de eerste keer, voor mij was het na 6 (!) jaar een weerzien. En er stond nog een aardig rekening open. Lees dit verhaal maar eens van mijn oude blog. Van die oude toptijd (....) kon dus wel wat af.

maandag 4 juni 2012

Winterberg 2012 (door Sjoerd)

Drie dagen Winterberg, dat stond er op het programma. Verzamelen gebeurde dit maal bij Cor, omdat onze grote leider het ouder worden niet kan accepteren en dientengevolge festival na festival bezoekt, maar daarbij zijn verplichtingen richting de teamleden volledig uit het oog verliest. Opgemerkt dient te worden dat het nageslacht van Muis zich een stuk vriendelijker en dienstbaarder gedroeg dan het gespuis dat met de achternaam “Berendsen” door het leven gaat. Uitstekende koffie, heerlijke stroopwafels en een strakke planning die ook daadwerkelijk gehaald werd.

Vlak bij Winterberg trok Maarten zich niks aan van aanwijzingen van een omleiding, met als gevolg een uitgebreide verkenning van het Hochsauerland per auto. Tegen half 2 bereikten wij ons onderkomen: Gasthaus Zur Glocke in Lenneplatze.


Heel even kreeg ik deja-vu gevoelens toen Maarten de print van bookings.com aan de ietwat norse eigenaar liet zien. Die leek op z’n zachtst gezegd onaagenaam verrast door onze komst, maar nadat zijn dochter Tina en Maarten elkaar enige tijd in de ogen hadden gekeken, bleek alles in kannen en kruiken. Althans, tot wij probeerden vijf fietsen naar de slaapkamers te loodsen en in hal op de eigenaar stuitten. Die blokkeerde ons in eerste instantie de doorgang, maar ook toen bracht een interventie van Tina uitkomst.

Direct werd de kwaliteit van de keuken getest door een lunch van gebakken eieren en pannenkoeken. Die bleek niks minder dan uitstekend, iets dat nog een aantal maal bevestigd werd tijdens ons verblijf. Na het veelvuldig peilen van de temperatuur, het zorgvuldig uitkiezen van de kleding, vullen van bidons en en het inschakelen van de Garmins gingen we op weg voor een rondje van circa 80 km. Cor navigeerde niet mee, want die had de routes niet op zijn geavanceerde Edge staan. Ballast gewicht dus! Onze Garmins hadden het vooral lastig met de 11.000 punten waaruit de route bestond.



Het eerste deel van de rit voerde non stop bergaf richting Schmallenberg (van ’t virus). Strak asfalt, zonneschijn en dus vrolijke gezichten. Via Grafschaft ging de route bergop en na een korte afdaling begonnen we aan de eerste lange beklimming. Zo’n 7 kilometer in lengte, met een gemiddeld percentage van 4,3%. Een heerlijke loper dus. Ik reed voorop en weet daarom niet precies wat er achter me allemaal heeft plaatsgevonden. Ruud kwam in ieder geval na mij boven en Cor kwam daarna, maar daarover later meer. Gijs reed volgens mij behoudend, maar Meulepas had in dit opzicht geen keuze. Te weinig getraind en dus was volle bak omhoog de enige optie.

Bovenop de klim voerde de route rechtsaf, maar doordat Cor precies tussen de navigators in reed, sloeg hij linksaf richting Winterberg. Het duurde zowel bij hem als bij ons even voordat het besef kwam dat er iets niet in orde was, maar kortstondig telefonisch contact zorgde ervoor dat we snel weer en groupe onze weg konden vervolgen richting Wemlighausen.



De korte pauze gaf Gijs nog wel gelegenheid om flink op te scheppen over de gemaakte vorderingen sinds hij bij Reto is gaan rijden. Dat scheelde gemiddeld zeker 2 km/h. Maar een week eerder in de Eifel had hij zichzelf eigenlijk al verraden door steeds te beweren dat we tussen de 5 en 10 kilometer meer hadden gereden dan iedereen (behalve Gijs dan) op zijn klokje had staan. Vakkundig werd hem de Polar afhandig gemaakt en werd het bedrog aan het daglicht gebracht. Gijs reed al een tijdje rond met een ingestelde wielomtrek van 2190 mm. Na het uitdelen van deze morale dreun richting de kersverse vader zetten we ons weer in gang. Twee korte klimmetjes in de buurt van Wunderthausen en een langere klim richting Winterberg leidden ons uiteindelijk naar ons sfeervol Duits onderkomen.



’s Avonds werden we getrakteerd op een uitstekende rumpsteak en een aantal pintjes. Op wat gesnurk van Maarten na verliep de nacht rustig en zaten we ’s ochtends om 8 uur aan het onbijt om ons vol te laden voor de koninginnenrit.

Er stond 155 km gepland maar Ruud gaf aan dat hij dit te ver vond. Dus in goed overleg werd besloten de 100 km-ronde te rijden met als extraatje de mogelijkheid om af te dalen naar Schmallenhausen en daarna weer omhoog te fietsen.

De dag begon wederom met een flinke afdaling. Mooie omgeving, maar de route was net iets te druk qua verkeer. We hadden de vaart er in ieder geval goed in, de eerste 70 km werden afgelegd met een gemiddelde van 30 km/h en het dient te worden opgemerkt: de Penningmeester gaf geen krimp, trainingsachterstand of niet. De pauze, die natuurlijk tegen mijn zin werd ingelast, was zeer de moeite waard. Vriendelijke bediening, enorme stukken taart en een zeer bescheiden factuur.





Na de pauze leek het mij tijd om met hernieuwde energie een beetje gas te gaan geven bergop. Omdat geen van de klimmetjes echt stijl waren, bleef de snelheid relatief hoog. Toch sloeg ik een aardig gat en na een korte afdaling naar Altastenberg belandde ik zowaar voor de deur van ons onderkomen van onze mtb-trip in oktober van 2011. De voorsprong gaf me tijd om herinneringen op te halen aan een geweldig weekend in en om de bossen van het Hochsauerland. Zoiets moeten we dit najaar zeker nog eens doen met een groot gezelschap!

Hoewel niet uitvoerig besproken, reed iedereen redelijk resoluut naar Winterberg terug. Maarten wees me de weg naar de afdaling naar Schmallenhausen want ik had nog goesting in wat extra kilometers. De weg bleek echter niet de juiste en ik belandde op een grote parkeerplaats met een toren die voor bezichtiging open was. Daar liet mijn richtingsgevoel me totaal in de steek. Op en neer fietsen plus een aantal telefoontjes zorgden er toch voor dat ik de juiste weg wist te vinden en ik daalde een kilometer of 8 af, goot een smakelijke portie gel naar binnen en reed lekker hard naar boven.

’s Avonds werd er Grieks gedineerd in Winterberg waarbij de meest gehoorde woorden “happy end” en “waterval” waren. Het afpilsen in het Gasthof daarna werd gekenmerkt door een tekkel met veel geslachtsdrift die het op mij had voorzien en daar geen geheim van maakte, Ruud’s uitwijdingen over het libido van Hunter (die schijnbaar nog hitsiger is dan zijn baasje) en natuurlijk de nodige pilsjes. Ook mocht er binnen gerookt worden! Beer, je hebt echt wat gemist.

Na een onrustige nacht vanwege veel herrie in het Gasthof en op straat was het ’s ochtends tijd voor het beslechten van een meningsverschil tussen Maarten en mij. Eerstgenoemde had naar eigen zeggen geen oog dichtgedaan maar laatstgenoemde had oordoppen moeten aanwenden om het geluid van zijn gesnurk te onderdrukken. Tot groot vermaak van de overige ontbijtgasten werd ondertussen onze complete tafel inclusief tafelkleed leeggevreten, evenals alle aangrenzende tafels. Muesli op, broodjes op, DBA was klaar voor de start.

Daarna zetten we ons in gang voor naar wat later bleek de mooiste ronde van het weekend. Eerst weer de onvermijdelijke lange afdaling die sterk deed denken aan de Vaujany in 2010. Daarna een paar prachtige klimmen en eindelijk rustigere wegen. De laatste klim van de dag was dezelfde als de eerste lange beklimming van dag 1. Met Gijs in mijn wiel reed ik naar boven, waarbij Gijs het tempo aangaf en ik ondertussen een paar leuke foto’s kon knippen.




Ruud deed ondertussen een poging om dichterbij te komen maar die werd vakkundig afgestopt door Gijs en mij. Bovenop de berg bleek iedereen akelig dicht bij elkaar te hebben gereden. Maarten raakte zienderogen in vorm, alleen Cor had wat last van de benen. Daarna volgde een alleen nog het stuk naar het Gasthof. Met net geen 80 km en ruim 1000 hoogtemeters op de klok parkeerden wij onze fietsen tegen de gevel.

Na een snelle douche en een uitstekende lunch was het tijd om af te rekenen. Dat ging niet zonder slag of stoot omdat onze penningmeester niet over voldoende liquide middelen bleek te beschikken. Hilariteit alom in der Stube maar uiteindelijk greep Gijs in en konden we huiswaarts keren, terugkijkend op zeer geslaagd weekend Winterberg. Laten we er een gewoonte van maken!

maandag 12 maart 2012

Je hebt van die dagen...

...dat je achteraf alleen maar kunt concluderen dat je beter in bed had kunnen blijven liggen. Gisteren had ik zo'n dag. De voortekenen waren veelbelovend. Ga maar na: temperatuur in de dubbele cijfers, niet al te veel wind, mooie route gevonden op internet en on top of that all: maar liefst 7 man/vrouw hadden aangegeven wel met mij op stap te willen. Zo mooi als het leek werd het echter niet. Bij lange na niet...

maandag 30 januari 2012

And the winner is....

Niets minder dan het DBA kampioenschap off-road stond er dit weekend op het programma. De Lithse Ham Cross, georganiseerd door TC Lith werd voor de 3de keer georganiseerd en dat was een mooie aanleiding om eens aan een crosswedstrijd mee te doen en er meteen maar deze titel aan te hangen.

Echter, eerst was het de beurt aan de Next Generation, die zich weer eens het vuur uit de sloffen liep,

woensdag 4 januari 2012

Welkom in 2012

Alle lezers een geweldig gezond en sportief 2012 gewenst. Op sportief gebied hoop ik dat het wat beter wordt dan 2011, dat geweldig begon maar als een nachtkaars uitging zonder dat het vuur ooit echt oplaaide. Zoals beloofd dus de plannen voor 2012. Waar ik met het meest op verheug is de fietsweek in de Pyreneeën.

vrijdag 23 december 2011

Evaluatie 2011

Het is al een tijdje december en dus tijd om het afgelopen jaar eens rustig te evalueren. En natuurlijk om plannen te maken voor 2012, maar dat verdient een eigen artikel.


De doelen voor 2011 lagen eind december al vast : La Ventoux, de Trois Ballons, de Marmotte en de  Maratona. Wat is daar van terecht gekomen?

zondag 13 november 2011

DBA - The Next Generation

Vandaag was het de beurt aan de mannelijke offspring van de families Vermeulen en Berendsen te laten zien of zij iets van de (al dan niet vermeend aanwezige) sportgenen van hun pa's hebben meegekregen. Vorige week sneuvelde ik weer eens jammerlijk in een poging het hardlopen op te pakken. Het was slechts een herstelloopje dat me de das om deed (het gaat intussen wel weer, dank u). En omdat het een herstelloopje was liet ik me vergezellen door Ties. Die liep met speels gemak mee en dat riep bij mij de vraag op of hij niet eens een wedstrijdje wilde lopen. Nou dat wilde hij wel.

maandag 31 oktober 2011

MTB weekend Winterberg

Het mountainbike plezier kent dit seizoen geen grenzen. Letterlijk. Waar we 'vroeger' elke week een tocht in de omgeving maakten (Herperduin, Bedaf, Maashorst, Slabroek) worden er dit seizoen grenzen verlegd. Eerst waren dat provinciale grenzen, met uitstapjes naar de vaste MTB routes in Groesbeek en Arnhem, en afgelopen weekend waren dat zelfs landsgrenzen.

zondag 9 oktober 2011

Hel van Berghem revisited

Pelleboer zal zich in zijn graf hebben omgedraaid, maar wij waren er wel blij mee. Hel en verdoemenis was ons beloofd. Hagel, regen, storm, you name it. Dat het zonnetje voorzichtig scheen toen de harde MTB-kern zich verzamelde in het kluphuis mag dan ook geen wonder heten.

woensdag 5 oktober 2011

MTB seizoen

De massale opkomst afgelopen zondag bij de MTB-seizoensopening schreeuwt eigenlijk om een uitgebreid verslag. Dat zal echter niet meevallen.