De massale opkomst afgelopen zondag bij de MTB-seizoensopening schreeuwt eigenlijk om een uitgebreid verslag. Dat zal echter niet meevallen.
Het begon allemaal nog hoopgevend. Er was een redelijk aantal toezeggingen geplaatst op het forum. Na het overwinnen van de stress wegens het op tijd moeten zijn (we hadden bij de Geffense Plas afgesproken) was ik dan ook erg nieuwsgierig wie ik aan zou treffen. Naast Cor, die zo vriendelijk was mij op te halen, waren Sjoerd en Erik al aanwezig. Sjoerd met een niet zo netjes gepoetste fiets constateerde ik al snel. Erik zag ik in eerste instantie niet, maar toen ik na een wandeling van een minuut of 5 aan de andere kant van zijn 29' MTB aankwam bleek hij er wel degelijk te zijn. Sjoerd had nog een verrassing in petto: Gijs. Dat was lang geleden! Na het afhandelen van de administratieve verplichtingen ging het loos. Al snel scheidden Sjoerd en Gijs zich af van de rest. Ik besloot even achter Derijks te blijven om een beetje op gang te komen en hem hier en daar bemoedigend toe te spreken. 't Is tenslotte niet niks, een nieuwe sport op een nieuwe fiets. Dat het daarnaast nog redelijk wat kort draaiwerk was hielp natuurlijk niet echt. Ik probeerde Erik nog wat op te beuren door hem in te fluisteren dat er maar een man of 100 in z'n wiel zaten die er graag voorbij wilden, maar ik weet niet of dat echt hielp. Na een minuutje of 10 besloot ik de sprong naar de kopgroep te maken, Cor en Erik achterlatend. In no-time was dat gaatje gedicht maar materiaal malheur maakte per direct een einde aan mijn tocht. Met een luide knal sprong mijn zadel onder mijn kont vandaan en om nou nog 30 kilometer staand de tocht te vervolgen trok me niet echt. Dus rechtsomkeer gemaakt (nadat Cor en Erik zo vriendelijk waren geweest even te stoppen) en op huus op an. Daar snel de MTB omgeruild voor de racert en maar richting dijk gefietst. Na een kilometer of wat kom ik daar Vermeulen ineens tegen, zwaar hijgend. Die wist te vertellen dat hij Rini ook al gezien had. Mijn weg vervolgend kom ik een kilometer of vijf verderop weer zo'n rood-wit shirt tegen, deze keer de Penningmeester. Het lijkt wel één of ander duister genootschap met mensen die nauwelijk van elkaar weten dat ze lid zijn...
Gezamenlijk nog een kilometer of 30 weggetrapt, zodat er uiteindelijk toch nog een respectabele 70 km op de klok stonden. Na de capriolen van vorige week met de hechtingen van Maarten en mijn spectaculaire buiteling wederom een spraakmakend ochtendje.
Nu al zin in volgende week!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten