Geklopt op waarde

Met een vlammende demarrage is de toon direct gezet: vandaag gaat mijn beste tijd op de Alp er aan! Weliswaar moet er 7 kilo extra mee omhoog genomen worden, maar de betere conditie zou dit op moeten vangen. Snel breidt de voorsprong zich uit, en als we de befaamde bocht naar links nemen richting Bocht 21 lig ik zover voor, dat ik besluit het rustiger aan te doen en de hartslag naar acceptabele waarden te laten dalen.

Parcours Tour for Life

Gisteren heeft de organisatie van de Tour for Life een tipje van de sluier opgelicht wat betreft het parcours. Er zijn een aantal wijzigingen in vergelijk  met vorig jaar. Zo zit, tot grote spijt van Sjoerd, de Col d'Agnel niet in het parcours. Wel finishen we de eerste dag op de Alp d'Huez, waar de beklimming van deze klassieker als tijdrit geklokt gaat worden. Dat wordt dus sparen in de aanloop....

Van twee walletjes

Zaterdag vanwege het mooie weer de racert uit zijn winterslaap gehaald, en samen met Rini en Ruud een rondje dijk gefietst. Dat ging nog redelijk rap, omdat, naast het gebruikelijke sleur- en trekwerk van Ruud, ook Rini de onbedwingbare behoefte had om hard te rijden. Aangezien ik ook zondag nog wat kilometers wilde maken heb ik me maar lekker uit de wind laten houden. Onderweg nog een hilarisch moment toen we de huid volgescholden kregen van een op leeftijd zijnde man op zijn brommertje.

MTB revisie

Na het modderballet van afgelopen zondag, moet mijn Duitse Tank voor het eerst in haar bestaan in de revisie. De Arnhemse modder bleek een aanslag op de remmen, dus die moeten vernieuwd worden.

Daarnaast had ik erg veel last van een zuigketting (mijn eigen vrije interpretatie van het begrip chainsuck) als ik op mijn middenblad reed. Dat moet ook vervangen worden. Hopelijk kan ik dan zondag weer loos.

Is de Duitse Tank niet op tijd klaar dan wordt het een asfaltritje, iets wat ook voor zaterag op het programma staat.

Team compleet

Er staan momenteel 4 rijders ingeschreven bij Team DBA. Er zijn minimaal 6 rijders nodig om een team te vormen. Is er daarom sprake van paniek? Echt niet...

Op bezoek bij Gijs

Even leek het er op dat voor het eerst in de DBA geschiedenis de thuisblijvers gelijk hadden. Daar stonden we dan, in de zeikende regen, in de middle of nowhere, Gijs z'n gebroken ketting te bewonderen. Met behulp van Magreet kwam het uiteindelijk toch nog allemaal goed.

Kriebels

Langzamerhand begint het fietsvirus weer te kriebelen. Na in september nog veel gefietst te hebben op vakantie, is het vanaf oktober een heel stuk rustiger geweest. Eén keer in de week op zondag mountainbiken, dat was het wel.

Brabants Mooiste in Nistelrode

De tocht in Nistelrode is er een zoals zovelen hier in de buurt: goed geregeld, niet al te moeilijk. Dit keer was het echter speciaal: het was Sjoerd's maiden ATB-tocht! De voorbereiding was, zoals je hieronder al kunt lezen, niet vlekkeloos verlopen. Hou zou dat dan gaan als het echt lastig werd?





Nou, dat viel alleszins mee.

Gijs op de MTB

Gisteren tijdens de vergadering van DBA begon ik me al wat zorgen te maken. Het zou veel gaan regenen, nou ja dan maar met de regenjas aan op de velo. Gelukkig bleek het droog te zijn. Snel twee dikke pannenkoeken eten, kopje koffie en hup richting de postbank waar ik Tim en Jochem zou ontmoeten.

Daar aangekomen zat Jochem bijna te slapen voorin zijn pick-up auto. Met een trotse glimlach toonde hij wat later zijn nieuwe aanwinst. Een paar gore-tex winter mountainbike schoenen van North wave. Daar zou geen water doorheen kunnen komen. Twee minuten later kwam ook tim aan fietsen met eenzelfde paar schoentjes. Stond ik daar met mijn zomer schoentjes met nike hoesjes eroverheen…….

Voor degenen die het nog niet weten, ik ben officieel toegetreden tot het dikke-banden-kamp. Vorig weekend bovenstaand apparaat opgehaald bij Roseversand. Dat ging maar net goed. Ik riep thuis nog enthousiast: mountainbike frames zijn klein, dat ding past makkelijk op de achterbank! Dat bleek vies tegen te vallen.

Bij vertrek uit de winkel drukte de verkoper me nog op het hart om de schijven en blokken goed in te remmen. Anders macht es ganz kein spaB mehr, zei hij! Veel gepiep, e.d. Maar verstond ik hem nou goed? Dertig maal per schijf, optrekken tot 30 km/h en dan een noodstop maken?! Da's zestig interval-sprints! Daar ben ik een uur of twee mee bezig! Thuis gekomen viel de schemer al in, dus de fiets werd in midden in de woonkamer tegen een stoel gemodelleerd. De volgende dag was het droog dus ik ging op pad op de racer.

De rest van de week regende het, of was ik om andere redenen niet in staat om de boel in te remmen. Maar toen ik vanmiddag de buienradar bekeek, wist ik dat het vandaag moest gebeuren. Dus snel naar huis, fietspak aan, inbussleutels mee en karren maar. Dat feest duurde anderhalve kilometer...en toen ging ik op mijn bek. Heel lullig, maar wel met de nodige schade aan de knie als gevolg. Pissig kroop ik van het trottoir, inspecteerde de fiets en reed verder.

Zoals wel vaker het geval met nieuw materiaal overheerst de ergernis. De zadelpenklem bleek te los te zitten, waardoor ik rap hoogte verloor, maar niet rap genoeg om dat direct in de gaten te hebben. Toen mijn knieen mijn kin raakten, begon er toch een lampje te branden.

En die schijfremmen... Die gaan me nog menig speech van onze voorzitter opleveren.

En daar laat ik het voorlopig maar even bij!

In en om Herpenduin

Na 2 weken van afwezigheid wegens nog andere leuke dingen te doen, kon de MTB gisteren weer onder het doek vandaan. Deze keer voor een tocht vanuit Herpen. Deze tocht was ergens in heb begin van deze eeuw de maidentocht van ons team. Dat het er toen flink inhakte blijkt wel uit het feit dat twee van de toenmalige leden nooit meer een fiets aangeraakt hebben. Deze keer was het echter anders. De omstandigheden waren ideaal, en met een opkomt van maar liefst 5 man ging het weer te laat richting Herpen. Te laat, omdat, u raadt het al, onze penningmeester moeite had zijn knusse bedstee te verlaten. Dat kwam mede doordat hij, zoals hij luidkeels verkondigde, waarschijnlijk enorm ziek zou worden, want hij voelde de eerste verschijnselen al. Nou, als er iemand ziek werd was ik het wel. Dit duivelsgebroed van een penningmeester bleek de zaak namelijk volledig verkeerd voorgesteld te hebben. Fris en fruitig legde hij, meestal op kop rijdend, het ons zo bekende parcours af, daarbij Ruud en mij tot wanhoop drijvend met zijn verderlichte tred. Ik geloof niet dat ik een zweetdruppeltje gezien heb, terwijl ik er uit zag alsof ik net onder de douche vandaan kwam. Maar goed, ik heb weer gefietst, en dat was wel, mede door de omstandigheden, heel erg lekker. Volgende week hopelijk onze klimgeit er ook bij, eens kijken wat die er van bakt.