Op bezoek bij Gijs

Even leek het er op dat voor het eerst in de DBA geschiedenis de thuisblijvers gelijk hadden. Daar stonden we dan, in de zeikende regen, in de middle of nowhere, Gijs z'n gebroken ketting te bewonderen. Met behulp van Magreet kwam het uiteindelijk toch nog allemaal goed.

Ietwat later dan gepland ging het richting Arnhem. Ik geef het toe, deze keer was het mijn schuld. Of eigenlijk toch niet, en was het Maarten's schuld. Want die was gewoon op tijd. Nou, als je daar niet van de leg van raakt....

Nadat ik vervolgens Ruud onderweg stevig vervloekt vanwege de toeristische route die hij nam, kwamen we effe na half tien bij Gijs aan. Na een lekker bakkie pleur, en omkleden kon het loos. Ik had op de buienradar gezien dat het misschien wel ging regenen, dus toch maar het windjack mee, voor het geval dat.

Mijn nieuw opgelegde ketting functioneerde prima, maar niet met mijn middelste blad, dat blijkbaar versleten is. Dientengevolge moest alles dus op het buitenblad vandaag. Dat was in het begin geen probleem. Op een paar lastige stukjes na waren de paden breed en makkelijk begaanbaar. Intussen was het zachtjes gaan regenen, en dat werd langzaam steeds erger. Rond kilometer 20 kwam het met bakken uit de hemel, en dat leek Gijs wel een prima moment om zijn ketting in tweeën te trappen. Zo gezegd, zo gedaan. Natuurlijk geen reserveketting bij ons, dus Magreet maar gebeld. Die leek alle instructies van Gijs te begrijpen, en dus was het maar hopen dat ze snel zou komen, want intussen had iedereen het toch wel aardig koud. Nadat we Gijs naar Loenen (ten westen van Eerbeek) hadden geduwd, vonden we daar een restaurant waar we tot onze verbazing naar binnen mochten. We moesten wel op een vuilinszak gaan zitten, want we zagen er uit alsof we een ochtendje door de modder hadden liggen rollen. Reddende Engel Magreet kwam als snel, en had alles bij zich om Gijs z'n bike te repareren. Vervolgens ging het weer op weg. Er werd nog even getwijfeld om het hierbij te laten (iedereen stond letterlijk te rillen van de kou toen we weer opstapten), maar al snel fietsen we ons warm, en kwamen we bij het stuk dat door Gijs als extreem zwaar werd beschreven.

Dat klopte wel aardig. Maarten liep te grommen als een oude beer omdat hij hetzelfde euvel had als ik: chainsuck op het middenblad. Ruud haalde een aantal halsbrekende toeren uit, met uiteindelijk 1 val tot gevolg. Cor dacht: dat kan ik beter, en klapte 2 keer op zijn snuit. Sjoerd fietste met gemak alle lastige klimmetjes omhoog, maar kwam er achter dat afdalen op zo'n mtb toch wel iets apart is. Ikzelf haalde weer een max hartslag die ik al enige tijd niet meer op mijn klokje had gezien. En dat alles in een werkelijk prachtige omgeving.

Rond een uur of half 4 kwamen we uiteindelijk zeer moe, maar minstens even voldaan weer terug. Nadat we nog even een stripshow bij Gijs in de straat hadden gegeven, kon het huiswaarts. Een lange, maar zeer geslaagde fietsdag