Pelleboer zal zich in zijn graf hebben omgedraaid, maar wij waren er wel blij mee. Hel en verdoemenis was ons beloofd. Hagel, regen, storm, you name it. Dat het zonnetje voorzichtig scheen toen de harde MTB-kern zich verzamelde in het kluphuis mag dan ook geen wonder heten.
En tot ons plezier en onze verbazing hielden we het droog tot 12.45 uur, toen ik de buitendeur achter me dichtgooide.
Vandaag ging de Hel van Berghem met de GPS in de herkansing. Hoofddoel van vandaag was om de bloederige toestanden van 2 weken geleden te vermijden. Als we daarnaast nog een beetje zouden kunnen doorfietsen was dat mooi meegenomen. Stipt om 10 uur (de meningen verschillen nog steeds of de Penningmeester nou op tijd was of niet) ging het richting Berghem waar we de routen oppikten. Vanaf het eerste onverharde gedeelte was het afzien geblazen. Een nog lichtjes sluimerende verkoudheid hielp niet echt, maar naarmate de tocht vorderde ging het beter. Sjoerd, Ruud en Maarten gooiden de zweep er aardig over en Cor en met name Erik et moi beperkten zich noodgedwongen tot zo goed mogelijk volgen.
In tegenstelling tot vorige week was de tocht bijna incident-vrij. Ruud deed een keer een poging om een kip onder zijn wielen te vermorzelen terwijl Maarten een soortgelijke actie uithaalde bij een teckel. Als laatste is nog wel de viaductsprint tussen Sjoerd, Ruud en uw verslaggever vermeldenswaard. Niet door de uitslag (niemand wist waar de streep lag en we kwamen zo goed als gelijk boven aan) maar vooral omdat ik daar een hartslag noteerde die ik al lang niet meer gezien heb: 192!
De douche na afloop was formidabel, net als het bord spaghetti. De enige smet op dit heerlijke fietstochtje was eigenlijk de wetenschap dat we ook naar Arnhem hadden kunnen gaan. Sorry Gijs....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten