...van het nieuwe jaar is het geworden. Deze week weer ruim 11 uur op de fiets doorgebracht. Slechts 9,5 daarvan leverden buitenkilometers op. Daarmee komt de kilometerstand dit jaar so far op
634 kilometer. Voorwaar een respectabel getal, en nu al de meeste kilometers in januari ooit. En we hebben nog even deze maand.
Dinsdagavond maar liefst 3 uur gemaakt op de MTB in de miezer. Gelukkig waren de benen meer dan in orde, wat het fietsen een stuk makkelijker maakte. Vrijdagavond op de tacx ging het een klap minder. Het blijft behelpen, dat binnen fietsen. Zaterdag, als voorbereiding op vandaag, een rondje dijk met Gijs gemaakt, en dat gaf de burger niet echt moed. D1 met een dergelijke harde wind is niet makkelijk te realiseren. Bovendien voelde de beentjes al snel vermoeid aan.
Hopend dat de een slechte generale gevolgd zou worden door een goede première zat ik vanochtend mijn ontbijt naar binnen te stampen. Eén voor één kwam het gezelschap binnen druppelen, en pas na de nodige onzin én een bakkie pleur ging het rond half 10 loos. Met maar liefst 120 km voor de boeg, want vandaag stond de DBA Dijkentocht op het programma. Met hoofdzakelijk wind tegen gingen we op weg naar Zaltbommel, ondertussen geïmponeerd door een machtig Maas. Het was te merken dat de Adelaar met zijn triatlon ambities al redelijk op scherp staat, want hij kreeg menig vloek naar zijn hoofd geslingerd omdat het natuurlijk weer veel te hard ging. En het was toch écht de bedoeling om in D1 te fietsen vandaag. Gelukkig ging het na dat onstuimige begin wat beter, en toen we wind af draaiden was het eerder een probleem om in D1 te komen dan om uit D2 te blijven. De eerste lekke band van dit jaar (conto: Gijs) zorgde nog voor wat oponthoud, maar dat was eigenlijk te verwaarlozen. Wel bleek tijdens deze onvrijwillige stop dat ons nieuwe lid een sproeikop heeft. Iets om rekening mee te houden voor toekomstige plaspauzes....
Bij de koffiepauze in Zaltbommel ging Rini alleen door om tijdig thuis te zijn, terwijl wij de suikerspiegel weer op peil brachten met een bak pleur en een appelgebak, dan wel flap, met slagroom. Nadat de diverse partners gewaarschuwd waren dat het toch wel wat laat kon worden ging het weer loos. Nu konden we aan onze linkerkant genieten weidse Waal. Voor de wind ging het allemaal vlekkeloos, maar toen we regelmatig tegen de wind in begonnen te draaien begon die dijk langzaam aan eindeloos te lijken. De brug bij Ravenstein kwam dan ook als een verlossing, en de laatste 15 kilometers gingen vele malen beter dan door menigeen gevreesd werd. Na 4,5 uur fietsen en 125 kilometer op de klok kon de fiets de schuur in.
Een pittige training, maar wat vooral opviel is het niveau van het hele setje. Waar ik vorig jaar nog wel eens triomfantelijk om kon kijken waar de rest bleef, moest ik nu het laatste uur al de hulp van een gelletje inroepen om het allemaal bij te kunnen benen. Dat wordt nog wat dit jaar...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten