A.k.a. Mentaliteit III. Dat was het vandaag. We hebben al eens eerder een memorabele openingsrit gehad, maar de rit naar Kevelaer vandaag sloeg alles.
Het begon eigenlijk gisteren al.
Nadat ik in de ochtend een rustige, 2 uur durende ochtendtraining had afgewerkt, stond er 's middags voetballen op het programma. De goed geïnformeerde lezer weet dat ik juist ben gaan wielrennen omdat voetballen niet meer mogelijk was. Echter, een onderling partijtje indoorsoccer tegen mijn zoon, daar kon ik uit goed fatsoen geen nee tegen zeggen. Met als, ingecalculeerd, gevolg dat ik 's avonds met een dikke knie zat. Die werd gedurende de avond zo dik en stijf dat onze openingsrit langzaam aan op de tocht kwam te staan.
Een goede nachtrust, met daarover een sausje van mentaliteit zorgde er echter voor dat de rit ook voor mij gewoon door ging. Anne moest helaas op het laatste moment verstek laten gaan, waardoor we om 9 uur met 7 DBA-ers in Boxmeer stonden. In Boxmeer? Ja, in Boxmeer! Was er iets te doen dan in Boxmeer? Neuh, niet echt, maar ik had het uitgekozen als strategisch verzamelpunt waardoor de DBA-ers die van heinde en ver moesten komen wel heinde, maar niet zo ver moesten. En aangezien geen van ons enige parcourkennis heeft in Boxmeer e.o., in ieder geval niet voldoende voor een rit van 100 km, werd de hulp van de techniek, i.c. de GPS in geroepen. Via internet een route gedownload, begin en eindpunt aangepast, en hopla, fietsen maar.
Dat ging prima. Wel windje tegen, maar dat was alleen maar gunstig. Lekker peddelend en kletsend als oude wijven vlogen de kilometers onder de wielen door. Tot na een kilometer of 15 het nadeel van een GPS route van internet halen bleek: je kent de toestand van de weg niet. En die was niet al te florissant. Sterker nog, die was zo miserabel dat er drie keer op de GPS gekeken moest worden voordat we geloofden dat de route rechtdoor ging. Het zou niet voor het laatst zijn vandaag.
Na enige gewenning en een hartslag die als een raket de lucht in vloog ging het al weer beter, en voor we het wisten zaten we op de Midden Peel weg richting Elsendorp. Daar aangekomen ging het linksaf, lekker met de wind in de rug. In gestrekte draf ging het dan ook richting Well, om daar de Maas over te steken. Daar kregen we al een klein voorproefje van wat ons later te wachten stond. Een uit z'n voegen barstende Maas, met een enorme watervlakte als gevolg. Indrukwekkende gezicht. Na nog wat off-road escapades, onder anderen bij het pittoreske Knikkerdorp, reden we ongemerkt Duitsland in en was het in Twisteden tijd voor de beroemde Duitse Kaffee und Kuchen. Dat liep uit op een teleurstelling. Het pand had wel de looks, maar de inborst viel heftig tegen. Een kop slootwater a dik twee euro, und keine Kuchen dabei.
Al snel ging het vervolgens verder, op bedevaart naar Kevelaer. We werden inderdaad dwars door het stadje langs de grote kerk geleid. Vanaf daar was het weer wind tegen, terug naar Boxmeer. Normaal een schijteindje van een kilometer of 20. Rini zat al hardop af te tellen, ik deed stiekem hetzelfde. We kwamen van een koude en natte kermis thuis.
Bij het naderen van de Maas (die we dus nog een keer over moesten) was ineens de weg afgesloten wegens Hoog Water. Nu hadden we ons niet tegen laten houden door een paar off-road paden, dus een beetje water zou dat ook zeker niet. Vol zelfvertrouwen kozen we het ruime sop. Dat sop werd een eind verderop wel erg ruim, en Gijs, die voorop reed, leek zich te bedenken. Een ferm gebruld "Doorrijden!" van mij deed echter wonderen. Eén voor één gingen de DBA-ers tot ruim boven de assen door het water, met zeiknatte voeten als gevolg. En veel gelach natuurlijk. En koude voeten.
Met vervolgens nog 7 kilometer te gaan volgens de GPS leek daarmee het leed geleden. Niets bleek minder waar. De ingeplande overtocht van de Maas kon geen doorgang vinden wegens het niet aanwezig zijn van de pont. Toch een essentieel onderdeel van zo'n overtocht. Gelukkig had ik vanochtend gauw nog een kaartje van de rit geprint (en bij me gestoken) waardoor we advies van de lokale bevolking in de wind konden slaan en in plaats van terug te rijden naar Well noordwaarts trokken richting Gennep. Groot was onze vreugde toen we een kilometer of 5 verder, bij Afferden een pont ontwaarden. Die vreugde werd nog groter toen we er ook nog een auto plaats nam op die pont. In vliegende vaart denderden we op de pont af, om deze, al pootjebadend wegens alweer hoog water, net op tijd te bereiken.
Eenmaal aan boord bleek pas hoe net op tijd we waren. De veerman deelde ons mede dat we geluk hadden, want wegens het wassende water was het de laatste overtocht van vandaag. Scheelde ons mooi een twintigtal omrijkilometers. Aangekomen aan gene zijde van de Maas waren we in een vloek en een zucht weer op de parkeerplaats in Boxmeer, waarna eenieder tevreden zijnsweeg ging.
Voorwaar, een memorabele seizoensopening, met 102 kilometer in 4 uur.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten