Dat laatste even vermelden is wel belangrijk, want waar je normaal gesproken zonder een poot te verzetten met duizelingwekkende snelheden naar beneden suist, bleek het hier de bedoeling om mee te trappen. En niet zo'n beetje ook. Sterker nog, de afdalingen vond ik zwaarder dan de beklimmingen. Rare sport, dat virtuele bergbeklimmen.
Al met al een leuk middagje. Die 4 uur sporten pikken ze me niet meer af. Na afloop ook nog even met de schrijvers van het boek De Kale Berg gesproken. Zij bleken de initiatiefnemers van deze middag. Overigens kan ik het boek, dat ik al in 2004 gekocht heb, aan ieder die iets met de Ventoux heeft of wil krijgen, van harte aanbevelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten