maandag 12 oktober 2009

Uit de oude doos: Het Dak van Brabant, Februari 2004

De spierpijn van gisteren is nog niet weg, of de aandacht gaat alweer uit naar aankomend weekend. Maarten heeft op het forum voorgesteld om naar Nuenen te gaan. Onderstaand het verslag van die tocht in Februari 2004. Doe er je voordeel mee en laat op het forum even weten of je mee gaat of niet.



Er werd ook nog gefietst dit weekend, jawel. Na de uitstekende
ervaring in Mierlo een paar weken geleden werd deze keer het
nabijgelegen Nuenen bezocht met maar liefst 3 leden. Nestor Jan
(tevens vader van de Duifjesmelker van Oss-Zuid) besloot de
winterslaap achter zich te laten en met de twee meest gedreven
leden van DBA op stap te gaan. Bij de start werd gekozen voor de
40 km met beklimming van die duivels vuilnisbelt. Na 10 kilometer
doemde dat ding op, en de eerste beklimming eiste direct
slachtoffers. Jan besloot rustig te voet naar boven te gaan,
maar Eric en Maarten wilden zich niet laten kennen, gooiden het
kleinste blad er voor op en sloegen aan het trappen. Beiden leken
de beklimming te kunnen voltooien, maar beiden werden door
een van hun lijn afwijkende voorganger het pad afgereden en
moesten daarom het laatste stukje te voet afleggen. Dat gebeurde
pok bij de 2 andere beklimmingen van de bult. Er moet dus toch
nog wel wat getraind worden hier en daar.... Jan bleek
ondertussen niet de snelste maar wel de slimste DBA'er te zijn.
Hij reed keurig om de bult heen en stond fris weer klaar onderaan
de afdaling om de tocht te vervolgen.

Een paar bekende stukken kwamen we tegen uit de tocht van Mierlo,
maar het meeste was nieuw. En zeer lastig. De ondergrond was goed
begaanbaar, maar de organisatie had een zeer technisch parcours
uitgezet, en het constant draaien en keren, klimmen en dalen,
remmen en aanzetten kostte erg veel kracht. Daarnaast vergde het
veel van de concentratie. Een gebrek hieraan zorgde voor het
spectaculairste moment van dit MTB-seizoen tot nu toe. Bij een
steile afdeling liep mijn voorwiel uit het spoor, sloeg dubbel,
mij over de fiets heen lancerend. Omdat het zo steil was daar
rol ik door en komt de fiets weer over mij heen. Nadat ik
de vraag van de mensen achter mij of alles goed was bevestigend
kon beantwoorden, kreeg ik diverse complimenten voor de
spectaculaire duik, waarvoor dank. De kenners verzekerden mij
echter dat hij nog niet in de buurt kwam van het
"huiskamer-incident" van een ander DBA-lid.

Na 22 kilometer kwam de langverwachte pitstop en het bakkie snert
ging er goed in. Jan kondigde aan dat hij 40 km toch wel erg ver vond
en er werd afgesproken dat hij de 30 zou doen. Vol goede moed werd
de tocht na een kwartiertje vervolgd, Jan in zijn eigen tempo,
Maarten en ik hetzelfde maar dan iets harder. Na een kilometer of
30 doemde de splitsing 30 (links) en 40/50 (rechts) op. Vol goede
moed ging het rechtsaf en de wetenschap dat we nog maar een
kilometer of 10 hoefden maakte onverwachte krachten in mij los en
met een paar ferme trappen werd Maarten er af gereden. Het parcours
was wat sneller geworden en met gezwinde spoed ging het op de finish
af. Maar na 40 kilometer was die nog niet in zicht. En ook na
45 kilometer zaten we nog volop in de bossen. Onze vrees werd
bewaarheid, pas na 50 kilometer gingen we onder het finishdoek door.
Dan kunnen een paar kilometer toch lang zijn hoor. Jan verkondigde
al vloekend dat hem ook een oor was aangenaaid (hij had 40 ipv 30 km
gedaan) en ook Maarten kwam na een minuut of 5 mopperend over de
finish. Geen tijd meer voor een bruin biertje, snel de fietsen
bevestigd op de high-tech fietsendrager van ondergetekende
(hoewel heel Schaijk zich afvraagt wie er in vredesnaam zo dom is om
voor zo'n onhandig apparaat, waar je met de beste wil van de wereld
geen 3 fietsen op kwijt kunt, zo veel geld te betalen) en rap naar
huis. In allerhaast werd vergeten de cd van 16 Down
(koop die CD! Ga die band zien!) op te zetten.

Volgende week zijn er tochten in Gemert en Veghel,
aan de penningmeester de keus. Chrisjan, als je mee wilt, dit
is waarschijnlijk 1 van de laatste tochten die we per MTB doen.
Begin maart begint in principe het wegseizoen
weer, en staat de eerste trainingstocht van Ons Verzet op het
programma. Ik ga er van uit dat alle Postduifleden daarbij aanwezig
zullen zijn.

Voor de carnavalvierders: hou het netjes, en de rest: werk ze

Beer

Geen opmerkingen: