Ook bekend onder de naam Sint Truiden - Werbomont - Sint Truiden. Een tocht van uiteindelijk 195 kilometer vanuit het vlakke gedeelte van Belgisch Limburg naar de Ardennen en weer terug. De laatste tocht voordat zaterdag de Tour For Life begint.
Willy Vannitsen was een Belgische beroepswielrenner die in 2001 overleed. Een bijzondere vent:
'De Cavendish van de naoorlogse periode, een rassprinter met een ultieme jump en zelfs volgens zijn tegenstanders de beste van allemaal. Hij versloeg ze stuk voor stuk: Rik Van Steenbergen, Rik Van Looy, Poblet en Darrigade', weet Jacques Bex.
Grootste rivaal van Willy Vannitsen was Rik Van Looy. Hun strijd was legendarisch. 'Willy en Rik gaven elkaar geen duimbreed toe. In de Ronde van Limburg voor liefhebbers kon Van Looy de overwinning nog moeilijk mislopen. Maar in de laatste rit fietste Willy voortdurend op het wiel van Rik, tot een sur-place toe. Van Looy kreeg het zodanig op de zenuwen dat hij moegetergd van de fiets stapte en opgaf. In andere spurten beloerden ze elkaar en weigerde de één voor de ander aan kop te vertrekken. Een derde ging dan met de bloemen aan de haal.'
Waalse Pijl
'De rivaliteit brak Willy later zuur op. Zes keer werd hij uit de selectie voor het wereldkampioenschap gehouden, de zevende keer mocht hij mee, maar weigerde hij om voor Van Looy te fietsen. De ruzie werd later bijgelegd. In een sprint gooiden ze het meer dan eens op een akkoordje. Willy verkwanselde de sprint en trok die voor Van Looy aan. Het heeft hem belet enkele grote klassiekers te winnen. De Waalse Pijl blijft zijn grootste trofee.'
De Jeukenaar behaalde veel ereplaatsen, maar bleef in de schaduw van de grote wielervedetten. 'Willy was een supertalent, maar hij heeft veel verknoeid. Hij was gedreven, opvliegend en soms agressief, een waaghals die veel geld verdiende, maar er ook mee gooide. Hij raakte bevriend met Fausto Coppi, verbleef lang in de woning van de Italiaanse toprenner en experimenteerde met spierversterkers. Zijn vrije tijd besteedde hij aan paardenkoersen, jacht, vrouwen en snelle wagens. Willy dwong ondanks zijn gedrag bewondering van de bevolking af.'
Ter ere van hem hebben we dus gisteren door België geploeterd. De Nis was ook weer van de partij, na een trainigsstage in Italië. En dat wilde hij weten ook. Het eerste klimmetje ging het nog wel rustig, hoewel al te snel voor mij, maar bij de tweede ging de beer, of in de geval de Nis, los. De Route des 36 Tournants was het decor van een ongekende krachtexplosie van onze, intussen wat minder langharig, twitteraar. De prachtige klim van ruim 4 kilomter met gematigde stijgingspercantages werd met steeds grotere snelheid beklommen. Toen mijn hartslagmeter waarden begon aan te geven waar ik echt niet op zat te wachten waren we gelukkig ook boven. Daar hebben we de Nis even tot de orde geroepen, en gelukkig ging het vanaf dat moment wat beter, want rustiger.
Op dat moment hadden we er al 40 licht stijgende kilometers op zitten, en vanaf toen was het continue op en af. Zo veel en vaak dat het soms moeilijk was de diverse klimmetjes te onderscheiden. Gelukkig werden we geholpen door keurige bordjes van de organisatie met informatie over de aanstaande klim. Overigens klopte er geen moer van die informatie, maar dat mocht de pret niet drukken.
En pret hadden we. Het weer was behoorlijk drukkend maar de temperatuur aangenaam. En de klimmen waren van mijn favoriete type: lang, niet te steil en lekker lopend. Het feit dat onze condities erg dicht bij elkaar bleken te liggen verhoogde de feestvreugde alleen maar. Tel daarbij op een uiterst vriendelijke organisatie en zie daar: een topdag.
Voordeel van het vals plat omhoog in het begin, was het vals plat dat dientengevolge aan het eind zat. De laatste 40 kilometers vlogen dus voorbij. Ondanks dat we het droog hielden qua regen zorgde het spatwater er voor dat ons nog het nodige poets- en waswerk wachtte. Uiteindelijk 195 kilometer in ruim 7 uur, wat een niet onaardig gemiddelde opleverde van 27 km/u.
Na afloop hebben we ons ook nog vergrepen aan de BBQ en een biertje, en kregen we naast een lelijke bidon ook nog eens drie paar knalgele handschoenen mee van de organisatie.
Kom maar op met die T4L!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten