Tour for Life 2010 zit er op

Zo, dat hebben we ook weer gehad. Zo'n 1300 km's in 8 dagen. Op Dirk na heeft iedereen alles gereden, voorwaar een prestatie om trots op te zijn. Net als op het sponsorbedrag dat we verzameld hebben, 15.755 Euro.Hierbij nog een korte samenvatting van de dagen:

Dag 1: De Alpenklassieker, 125 km en 2.500 hoogtemeters


Dag 1 staat in het teken van Alpe d'Huez. Samen met onze gastrijders (die meerijden in het kader van de Bikewriters, opbrengst ook voor Artsen zonder Grenzen) Richard Plugge (hoofdredacteur Nu Sport) en Jeroen Straathof (de oud wereldkampioen 1.500 meter schaatsen) krijgen we in de aanloop naar de Alp eerst de Col de l'Echelle en de Lautaret voorgeschoteld. Geen onoverkomelijke klimmen, zeker niet omdat de beide gastrijders hun best doen ons zoveel mogelijk uit de wind te houden. De start is fris, want vroeg en op hoogte, maar in het loop van de dag wordt het heerlijk fietsweer. De afdaling van de Lauteret is, met de twee hardfietsers op kop, een waar genoegen. Het tweede checkpoint van de dag ligt op camping La Colporteur. Van daaruit start ook de tijdrit naar de Alp, waar deze rit mee afsluiten. Jeroen Straathof gaat er als een speer vandoor met 39*23, maar moet die start toch halverweg bekopen. Sjoerd en ik halen hem bij, en eindigen als eerste twee DBA-ers in dezelfde tijd. Uiteindelijk goed voor een 55ste plaats, in een veld van ruim 400 rijders. Gezien de matige vorm en het niet volle bak rijden in verband met wat er nog komen gaat, niet slecht. Carlo zit valk achter ons, en langzaam druppelt het hele team binnen. Op Dirk na. Dirk heeft wat te weinig getraind in de aanloop naar deze Tour, en moet dus forceren nu hij een echte berg op moet. Bij bocht 17 besluit zijn knie dat het genoeg is geweest met de overbelasting, en gaat de tocht met veel pijn en moeite verder. De zon is ongeveer onder als Dirk boven komt en dat belooft niet veel goeds voor de rest van de week. Terug op de camping is het tent opzetten, spullen opruimen, douchen eten, één biertje tijdens de briefing voor de volgende dag, en dan naar bed. We zullen de volgende dagen veel handigheid krijgen in het opzetten en afbreken van de tenten....



Dag 2: De koninginnenrit, 160 km en 3.800 hoogtemers 


Vandaag geen gastrijder. Jan Eikelboom (verslaggever Nova) zou meegaan, maar die moest op het allerlaatste moment richting Iran voor een interview met Ahmadinejad.En ook geen Dirk, die fysiek en mentaal gisteren zijn Waterloo vond op de Alpe. Tsja, het hele leven bestaat uit keuzes maken... In plaats daarvan doet ploegleider Dirk (Dirk Jan Roeleven) een verwoede poging om de Col de la Madeleine te bedwingen, wat 'm nog lukt ook horen wij achteraf van 'm. Wij zijn al wat eerder vetrokken in twee groepen, want naast de Madeleine moet ook de Croix de Fer en de Tamié beklommen worden. Bij vertrek is het druilerig, wat al snel overgaat in regen. Op de top van de Croix de Fer komen daar zelfs nog sneeuwvlokken bij. Bitterkoud dus. Op de top worden we weer in de watten gelegd door Paul en Anne, en met plastic zakken onder de wielerkleding vangen we de afdaling van de Glandon aan. Beneden kan alles weer uit, want de temperatuur in het dal is zo'n 20 graden. De Madeleine gaat daarna als een zonnetje. Ik fiets de hele ploeg aan gort, lekker gevoel. Weet niet of de anderen trouwens wel door hadden dat het een wedstrijd was.... De afdaling daarna is nieuw voor me, en loopt vooral in het begin als een tierelier. De col de Tamié die we daarna nog verteren stelt dan eigenlijk niet veel meer voor. Wat echt pijn doet is het klimmetje van 100 meter naar de camping. Bij het afmelden horen we dat DBA1 voorin is geëindigd vandaag. Zorgen maken over Cor en Rini hoeft niet, want die komen een poosje later ook veilig aan op de camping. Het biertje na de briefing smaakt heerlijk.



Dag 3: Panoramadag, 170 km en 3.400 hoogtemers


Vandaag weer twee Bikewriters op bezoek: Nando Boers en Thijs Zonneveld. We zullen weinig van ze zien, want Thijs is voor sommigen gewoon te snel (© Ruud Vermeulen), en Nando maakt een flinke duikeling in de afdaling van Mont Salève (gelukkig zonder verdere gevolgen) als de heren ons proberen in te halen na wat perikelen onderweg. Het parcours van vandaag is niet veel minder zwaar dan gisteren, wel minstens net zo mooi. Eerst rijden we langs het meer van Annecy, vervolgens beklimmen we de mooie Mont Salève en vervolgens gaan we naar de Jura waar we de Col de la Faucille bedwingen. Deze col geeft een briljant mooi uitzicht op het meer van Genéve en de Alpen. De benen zijn nog redelijk ondanks de inspanningen van de vorige twee dagen. Het weer is meer dan redelijk, en dat maakt het fietsen natuurlijk wel zo aangenaam.Ook vandaag fietsen we in twee ploegen, maar Cor en Rini hoeven uiteindelijk niet zoveel toe te geven. Dirk zit nog steeds in de fysiek dan wel mentale lappenmand.De Nis geeft na afloop nog een mooi potje mopperen ten beste als hij de rest er van verdenkt zich te drukken. Na enige uitleg onzerzijds gaat hij, toch niet geheel overtuigd, overstag.'s Avonds houden we een uitgebreide briefing, want het valt niet mee alle neuzen dezelfde kant op te krijgen. En 's nachts is het echt koud. Heb ik de lange DBA-broek toch niet voor niets meegenomen.



Dag 4:De Jura, 195 km en 2.400 hoogtemers

Vandaag nauwelijks Bikewriters. Nando is nog aan het bijkomen van zijn valpartij en Thijs is al snel weg. Het is nog steeds erg fris als we vertrekken. We rijden in de buurt van Champagnole, waar ik ooit met het gezin op vakantie ben geweest. En verdomd, na een kilometer of wat kom ik op bekend terrein. Small world. Het terrein herinner ik me nog: veel glooiende wegen, geen meter vlak. Tel daarbij op een stevige noordoosten wind en voila, 195 km is een hele afstand. We rijden de hele etappe als team, waardoor we de mensen die het wat zwaarder hebben lekker uit de wind kunnen houden. Ik voel me buiten verwachting goed, hoewel de hartslag slechts met veel moeite in de D2 zone te krijgen is. Er staan vandaag 4 colletjes in het routeboek, maar onderweg al vraag ik me af waar die dan zijn. Het gaat gewoon alleen maar omhoog en naar beneden, maar nooit echt lang. Wel wat laat door de lange afstand komen we op de camping in Belfort, ook al weer bekend terrein. Onze beide helden Paul en Anne hebben alweer een berg werk verzet, waardoor we snel kunnen eten en dan douchen. En de douche is koud. IJskoud. Ik voel me dan ook een hele bikkel als ik frisgewassen me weer bij de rest meld. Uiterst tevreden over het verloop van de dag, en het mooie weer.




Dag 5: Ronde Toppen, 165 km en 2.800 hoogtemers


Vandaag is Pieter Kramer, schrijver van De Nederlandse Toppen Top 40 onze gastrijder. Ondanks eerdere voornemens fietsen we uiteindelijk de hele dag samen. Het begin van de etappe is nieuw en toch bekend: we fietsen een flink stuk van de cyclo Trois Ballons, maar dan in tegenovergestelde richting. Met name de klim naar de Grand Ballon blijkt er bijzonder. Daar blijkt ook dat ik nog niet veel geleden heb deze week. In een moordend tempo ram ik naar boven, vele tientallen deelnemers ingehalend, zonder zelf 1x ingehaald te worden. Ik ben uiteindelijk bijna 10 minuten eerder boven dan onze nummer 2, Gijs. Het is zo snel gegaan dat de begeleiding nog lekker aan de koffie zit, zodat ik voor een gesloten deur sta. Daarna is het een heel stuk op en af over de Route des Crêtes, met zelfs nog een ploegentijdritje op de Hohneck, waar Rini zichzelf compleet opblaast. Daarna in een lange afdaling naar het eerste checkpoint, en vervolgens nog zo'n 60 kilometer op en af naar Bouzy. Wederom lekker gefietst, prachtige route, mooi weer, en met Pieter een erg leuke en gezellige gastrijder.




Dag 6: De Groene Etappe, 150 km en 1.000 hoogtemers


De gastrijder van vandaag, Fred Segaar, schrijver van een boek over de roemruchte PDM affaire, doet niet onder voor Pieter. Hij treft het, vandaag is een verkapte rustdag. We rijden door Noord Oost Frankrijk, een gebied waar je normaal alleen doorheen rijdt op weg naar het Zuiden. Zonde, want met dit weer is het een prachtig landschap. Fred laat zich van zijn goede kant zien door een paar keer flink op kop te sleuren. Op een gegeven moment gaat de DBA-trein zelfs wegbreed in een waaier. Lekker snel zijn we op de plaats van bestemming. Zowaar bijna een hele middag vrij! Deze wordt doorgebracht met liggen, lezen, bier drinken, wijn drinken en laten masseren. Fred komt ook nog even gezellig meeborrelen, en voor we het weten is het weer bedtijd.




Dag 7: De Ardennenklassieker, 225 km en 2.500 hoogtemeters


Vandaag de dag waar iedereen het meest tegenop ziet. Niet omdat Maarten Ducrot meerijdt als gastrijder, maar vanwege megazware karakter van de tocht van vandaag. De dag begint slecht (en héél vroeg) wanneer blijkt dat Rini het bij het eerste beklimminkje al moeilijk heeft. Ruud en ik wachten lang op 'm, raken vervolgens de groep kwijt, en worden gered doordat we een volgauto de juiste route zien volgen. Hier en daar wat gemopper, goede afspraken, en we gaan weer verder. Gelukkig is het eerste gedeelte zo goed als vlak verder, en krijgt Rini de kans zich te herpakken. Bij de eerstvolgende echte klim weet Maarten 1 met een rake kwalificatie van zijn schaduw Maarten 2 deze te motiveren tot een snijdende demarrage. Dat Maarten 2 (=Ducrot) ook wat ouder en minder getraind is, blijkt als ik 'm vervolgens makkelijk opraap. Voorin zijn Sjoerd en Gijs vandaag in uitstekende doen, en hetzelfde geldt voor Cor, die makkelijk volgt. Rini blijft afzien, en ook Dirk heeft het niet breed. Zijn gebroken ketting net na het eerste checkpoint komt dan ook als geroepen. Hij gooit zijn fiets in een volgwagen van één van de teams en lift mee naar het volgende checkpoint, 60 kilometer verderop. Tijdens deze malheur zijn Cor en Rini doorgefietst, en in een doldwaze achtervolging gaan we er achter aan. Redelijk snel hebben we de twee weer in het vizier, gezellig fietsend met twee Cyclistas.  Intussen zaait Maarten Ducrot (die nog geen meter kopwerk heeft gedaan) onrust binnen de groep door er op aan te dringen niet meer op de minder snellen te wachten telkens. Helaas voor hem, afspraak is afspraak, en zo gaat het gezamenlijk richting Grand Halleux. Toch nog een stuk eerder dan verwacht arriveren we daar. Aangekomen is het deze keer geen tent opzetten. We hebben onszelf getrakteerd op een hotelovernachting, en dat blijkt een gouden greep. Heerlijke douche, zalig bed, zeker na een week van Spartaanse omstandigheden. 's Avonds drinken we nog stevig wat biertjes, om vervolgens rond 12 het hotel weer op te zoeken. Nog 1 dag.....



Dag 8: Grande Finale, 100 km en 1.500 hoogtemeters


De klus is geklaard. Net als in de Tour de France rest ons alleen nog een showetappe met finish op de Cauberg. Vandaag fietst Jan Eikelboom, verslaggever van NOVA, met ons mee. Eigenlijk zou hij dag 2 al meerijden, maar een interview met Ahmadinejad gooit roet in het eten. Gelukkig is hij op tijd terug voor de slotetappe. Dat Jan goed getraind is blijkt als we de Vecquee oprijden. Ruud, Sjoerd en Gijs vliegen als een dolle uit de startblokken, ik kies voor het beproefde scenario: rustig beginnen en dan langzaam het tempo opvoeren. Halverwege passeer ik Ruud en zie ik een schaduw achter me rijden. Het blijkt Jan, en ik raak 'm niet zo snel kwijt. Even later worden we ingehaald, en pik ik aan in het wiel. Onze inhaler valt echter stil en ik gooi nog maar eens wat kolen op het vuur, waardoor de snelheid tot ruim boven de 20 km/u stijgt. Hehe, eindelijk moet Jan me laten gaan. Gijs krijg ik nog in het vizier, maar de klim is te kort. Daarna gaat het wat rustiger verder, tot we bijna in Nederland zijn. Gijs, de laatste dagen in bloedvorm, nestelt zich op kop en geeft gas. Het gaat in waaiervorm harder en harder, tot we ruim boven de 40 rijden.Eén voor één dwarrelen er DBA-ers af en las ik in een bocht moet remmen voor een auto dreig dat lot ook het mijne te worden.  Dat is echter mijn eer te na, en met ruim 50 in het uur lukt het om, met Ruud in mijn wiel, het gat weer te dichten. Dan is het echter afgelopen met het hardrijden. We zijn er bijna, en Rob Hodselmans, bekend van de mooie filmpjes van Holland Sport, komt ons het laatste stukkie filmen. Op 5 kilometer voor het eind verzamelt het hele Tour for Life peloton zich, om vervolgens gezamelijk de Cauberg op te rijden. Kippenvel moment. 3 rijen dik staat het soms op de Cauberg, maar nog steeds geen bekenden. Die blijken vlak voor de finish te staan. Er wordt geslikt en gesnotterd, het zit er op!



Epiloog


Het was een hele bijzonder week, en dat was het. Heel veel dank zijn we verschuldigd aan Paul en Anne, zonder wie deze hele onderneming niet mogelijk was geweest. Ook een woord van dank aan Dirk Jan Roeleven die met zijn Nieuwe Fiets de week opluisterde met zijn gezelligheid en humor. Ook alle gastrijders waren een verrijking tijdens de tocht. Allemaal interessante mensen met dito verhalen, en allemaal (op Maarten Ducrot na) goed voor een fors aantal kilometers kopwerk. Klasse!

Ook dank aan Michel Nas, Jan Meulepas en Christ Mathijssen, die als vrijwilliger mee waren. Zij waren goed voor een hoop gezelligheid, foto's en ontbijt.

Dat het zonder alle hulp van families niets was geworden goes without saying. Ook alle vrienden en sponsor worden bedankt voor het mogelijk maken van deze week en voor hun bijdrage aan de ruim 1 miljoen euro die voor Artsen zonder Grenzen is opgehaald.

Tenslotte: heren, het was me bijzonder aangenaam. We hebben als groep elkaar uitstekend gesteund, en bovenal was het vooral heel gezellig.