Rust

Dat was het credo van afgelopen week. Na de megatocht vorige week zaterdag moest het de bedoeling om de accu weer volledig op te laden.
Helemaal gelukt is dat niet. Mentaal wel, met een paar gezellige afspraken. Fysiek wat minder, want diezelfde afspraken gingen gepaard met het nodige eet- en drinkgenot. Op donderdag even de benen wezen strekken met een dijktochtje van 50 kilometer, en vandaag met een aardig DBA-delegatie een tocht vanuit Veldhoven gereden.

De bedoeling daarvan was om de zaak langzamerhand op scherp te zetten. Aanstaande zaterdag staat één van de seizoensdoelstelling op het programma, en daar is topvorm gewenst. Na een rustige aanloop voor de pauze (op 65 km) na de pauze maar eens de gaskraan open gedraaid. Dat leerde me twee dingen. Ten eerste dat warm weer een behoorlijke aanslag op je prestatievermogen is. Waar mijn benen zeiden dat het nog wel wat harder mocht, zat mijn hartslag al redelijk snel in de bovenste regionen. Ten tweede leerde het me dat het met de vorm steeds beter gaat. Ik kon, mede door het ontbreken van wind, kilometerslang met een kruissnelheid van zo'n 38 in het uur doorhalen. Ook voor mij ongekende snelheden, maar wel gaaf om eens te doen.

Inmiddels zit ik hier ietwat snotterig het weerbericht in Champagney te bekijken, en daar hoeft de vlag nog niet voor in top. Gelukkig ook nog niet halfstok, dus maar duimen dat het een beetje fatsoenlijk weer wordt.