Je verzint het niet, zo'n naam. Nou, die van Sportcommunication dus wel. Maar ongeacht de naam stonden er afgelopen zaterdag 4 DBA-ers goedgemutst en hoopvol gestemd aan de start van voormelde cyclo. Naast uw blogger waren dat Rini, Carlo en Cor. Voor hen alle drie de eerste keer, voor mij was het na 6 (!) jaar een weerzien. En er stond nog een aardig rekening open. Lees dit verhaal maar eens van mijn oude blog. Van die oude toptijd (....) kon dus wel wat af.
dinsdag 5 juni 2012
maandag 4 juni 2012
Winterberg 2012 (door Sjoerd)
Drie dagen Winterberg, dat stond er op het programma. Verzamelen
gebeurde dit maal bij Cor, omdat onze grote leider het ouder worden niet kan
accepteren en dientengevolge festival na festival bezoekt, maar daarbij zijn
verplichtingen richting de teamleden volledig uit het oog verliest. Opgemerkt
dient te worden dat het nageslacht van Muis zich een stuk vriendelijker en
dienstbaarder gedroeg dan het gespuis dat met de achternaam “Berendsen” door
het leven gaat. Uitstekende koffie, heerlijke stroopwafels en een strakke
planning die ook daadwerkelijk gehaald werd.
Vlak bij Winterberg trok Maarten zich niks aan van
aanwijzingen van een omleiding, met als gevolg een uitgebreide verkenning van
het Hochsauerland per auto. Tegen half 2 bereikten wij ons onderkomen: Gasthaus
Zur Glocke in Lenneplatze.
Heel even kreeg ik deja-vu gevoelens toen Maarten de
print van bookings.com aan de ietwat norse eigenaar liet zien. Die leek op z’n
zachtst gezegd onaagenaam verrast door onze komst, maar nadat zijn dochter Tina
en Maarten elkaar enige tijd in de ogen hadden gekeken, bleek alles in kannen
en kruiken. Althans, tot wij probeerden vijf fietsen naar de slaapkamers te
loodsen en in hal op de eigenaar stuitten. Die blokkeerde ons in eerste
instantie de doorgang, maar ook toen bracht een interventie van Tina uitkomst.
Direct werd de kwaliteit van de keuken getest door een
lunch van gebakken eieren en pannenkoeken. Die bleek niks minder dan
uitstekend, iets dat nog een aantal maal bevestigd werd tijdens ons verblijf.
Na het veelvuldig peilen van de temperatuur, het zorgvuldig uitkiezen van de
kleding, vullen van bidons en en het inschakelen van de Garmins gingen we op
weg voor een rondje van circa 80 km. Cor navigeerde niet mee, want die had de
routes niet op zijn geavanceerde Edge staan. Ballast gewicht dus! Onze Garmins
hadden het vooral lastig met de 11.000 punten waaruit de route bestond.
Het eerste deel van de rit voerde non stop bergaf
richting Schmallenberg (van ’t virus). Strak asfalt, zonneschijn en dus
vrolijke gezichten. Via Grafschaft ging de route bergop en na een korte
afdaling begonnen we aan de eerste lange beklimming. Zo’n 7 kilometer in
lengte, met een gemiddeld percentage van 4,3%. Een heerlijke loper dus. Ik reed
voorop en weet daarom niet precies wat er achter me allemaal heeft
plaatsgevonden. Ruud kwam in ieder geval na mij boven en Cor kwam daarna, maar
daarover later meer. Gijs reed volgens mij behoudend, maar Meulepas had in dit
opzicht geen keuze. Te weinig getraind en dus was volle bak omhoog de enige
optie.
Bovenop de klim voerde de route rechtsaf, maar doordat
Cor precies tussen de navigators in reed, sloeg hij linksaf richting
Winterberg. Het duurde zowel bij hem als bij ons even voordat het besef kwam
dat er iets niet in orde was, maar kortstondig telefonisch contact zorgde
ervoor dat we snel weer en groupe onze weg konden vervolgen richting
Wemlighausen.
De korte pauze gaf Gijs nog wel gelegenheid om flink op
te scheppen over de gemaakte vorderingen sinds hij bij Reto is gaan rijden. Dat
scheelde gemiddeld zeker 2 km/h. Maar een week eerder in de Eifel had hij
zichzelf eigenlijk al verraden door steeds te beweren dat we tussen de 5 en 10
kilometer meer hadden gereden dan iedereen (behalve Gijs dan) op zijn klokje
had staan. Vakkundig werd hem de Polar afhandig gemaakt en werd het bedrog aan
het daglicht gebracht. Gijs reed al een tijdje rond met een ingestelde
wielomtrek van 2190 mm. Na het uitdelen van deze morale dreun richting de
kersverse vader zetten we ons weer in gang. Twee korte klimmetjes in de buurt
van Wunderthausen en een langere klim richting Winterberg leidden ons
uiteindelijk naar ons sfeervol Duits onderkomen.
’s Avonds werden we getrakteerd op een uitstekende rumpsteak
en een aantal pintjes. Op wat gesnurk van Maarten na verliep de nacht rustig en
zaten we ’s ochtends om 8 uur aan het onbijt om ons vol te laden voor de
koninginnenrit.
Er stond 155 km gepland maar Ruud gaf aan dat hij dit te
ver vond. Dus in goed overleg werd besloten de 100 km-ronde te rijden met als
extraatje de mogelijkheid om af te dalen naar Schmallenhausen en daarna weer
omhoog te fietsen.
De dag begon wederom met een flinke afdaling. Mooie
omgeving, maar de route was net iets te druk qua verkeer. We hadden de vaart er
in ieder geval goed in, de eerste 70 km werden afgelegd met een gemiddelde van
30 km/h en het dient te worden opgemerkt: de Penningmeester gaf geen krimp,
trainingsachterstand of niet. De pauze, die natuurlijk tegen mijn zin werd
ingelast, was zeer de moeite waard. Vriendelijke bediening, enorme stukken
taart en een zeer bescheiden factuur.
Na de pauze leek het mij tijd om met hernieuwde energie
een beetje gas te gaan geven bergop. Omdat geen van de klimmetjes echt stijl
waren, bleef de snelheid relatief hoog. Toch sloeg ik een aardig gat en na een
korte afdaling naar Altastenberg belandde ik zowaar voor de deur van ons
onderkomen van onze mtb-trip in oktober van 2011. De voorsprong gaf me tijd om
herinneringen op te halen aan een geweldig weekend in en om de bossen van het
Hochsauerland. Zoiets moeten we dit najaar zeker nog eens doen met een groot
gezelschap!
Hoewel niet uitvoerig besproken, reed iedereen redelijk
resoluut naar Winterberg terug. Maarten wees me de weg naar de afdaling naar
Schmallenhausen want ik had nog goesting in wat extra kilometers. De weg bleek
echter niet de juiste en ik belandde op een grote parkeerplaats met een toren
die voor bezichtiging open was. Daar liet mijn richtingsgevoel me totaal in de
steek. Op en neer fietsen plus een aantal telefoontjes zorgden er toch voor dat
ik de juiste weg wist te vinden en ik daalde een kilometer of 8 af, goot een
smakelijke portie gel naar binnen en reed lekker hard naar boven.
’s Avonds werd er Grieks gedineerd in Winterberg waarbij
de meest gehoorde woorden “happy end” en “waterval” waren. Het afpilsen in het
Gasthof daarna werd gekenmerkt door een tekkel met veel geslachtsdrift die het
op mij had voorzien en daar geen geheim van maakte, Ruud’s uitwijdingen over
het libido van Hunter (die schijnbaar nog hitsiger is dan zijn baasje) en natuurlijk
de nodige pilsjes. Ook mocht er binnen gerookt worden! Beer, je hebt echt wat
gemist.
Na een onrustige nacht vanwege veel herrie in het Gasthof
en op straat was het ’s ochtends tijd voor het beslechten van een
meningsverschil tussen Maarten en mij. Eerstgenoemde had naar eigen zeggen geen
oog dichtgedaan maar laatstgenoemde had oordoppen moeten aanwenden om het
geluid van zijn gesnurk te onderdrukken. Tot groot vermaak van de overige
ontbijtgasten werd ondertussen onze complete tafel inclusief tafelkleed leeggevreten,
evenals alle aangrenzende tafels. Muesli op, broodjes op, DBA was klaar voor de
start.
Daarna zetten we ons in gang voor naar wat later bleek de
mooiste ronde van het weekend. Eerst weer de onvermijdelijke lange afdaling die
sterk deed denken aan de Vaujany in 2010. Daarna een paar prachtige klimmen en
eindelijk rustigere wegen. De laatste klim van de dag was dezelfde als de
eerste lange beklimming van dag 1. Met Gijs in mijn wiel reed ik naar boven,
waarbij Gijs het tempo aangaf en ik ondertussen een paar leuke foto’s kon
knippen.
Ruud deed ondertussen een poging om dichterbij te komen maar die werd
vakkundig afgestopt door Gijs en mij. Bovenop de berg bleek iedereen akelig
dicht bij elkaar te hebben gereden. Maarten raakte zienderogen in vorm, alleen
Cor had wat last van de benen. Daarna volgde een alleen nog het stuk naar het Gasthof.
Met net geen 80 km en ruim 1000 hoogtemeters op de klok parkeerden wij onze
fietsen tegen de gevel.
Na een snelle douche en een uitstekende lunch was het
tijd om af te rekenen. Dat ging niet zonder slag of stoot omdat onze
penningmeester niet over voldoende liquide middelen bleek te beschikken. Hilariteit
alom in der Stube maar uiteindelijk greep Gijs in en konden we huiswaarts
keren, terugkijkend op zeer geslaagd weekend Winterberg. Laten we er een
gewoonte van maken!
maandag 12 maart 2012
Je hebt van die dagen...
...dat je achteraf alleen maar kunt concluderen dat je beter in bed had kunnen blijven liggen. Gisteren had ik zo'n dag. De voortekenen waren veelbelovend. Ga maar na: temperatuur in de dubbele cijfers, niet al te veel wind, mooie route gevonden op internet en on top of that all: maar liefst 7 man/vrouw hadden aangegeven wel met mij op stap te willen. Zo mooi als het leek werd het echter niet. Bij lange na niet...
maandag 30 januari 2012
And the winner is....
Niets minder dan het DBA kampioenschap off-road stond er dit weekend op het programma. De Lithse Ham Cross, georganiseerd door TC Lith werd voor de 3de keer georganiseerd en dat was een mooie aanleiding om eens aan een crosswedstrijd mee te doen en er meteen maar deze titel aan te hangen.
Echter, eerst was het de beurt aan de Next Generation, die zich weer eens het vuur uit de sloffen liep,
Echter, eerst was het de beurt aan de Next Generation, die zich weer eens het vuur uit de sloffen liep,
woensdag 4 januari 2012
Welkom in 2012
Alle lezers een geweldig gezond en sportief 2012 gewenst. Op sportief gebied hoop ik dat het wat beter wordt dan 2011, dat geweldig begon maar als een nachtkaars uitging zonder dat het vuur ooit echt oplaaide.
Zoals beloofd dus de plannen voor 2012. Waar ik met het meest op verheug is de fietsweek in de Pyreneeën.
Abonneren op:
Posts (Atom)